مدیرعامل سابق NPC و شستا: فشار نمایندگان مجلس برای کسب پست های مدیریتی نزدیکانشان اپیدمی شده است

لابی برای بکارگیری افراد غیر متخصص در صنعت استراتژیک پتروشیمی توسط برخی از نمایندگان، بخصوص در مجلس های نهم و دهم تبدیل به یک عارضه جدی در این صنعت شده است بطوریکه نمایندگان مجلسی که با آرا مردم به خانه ملت فرستاده شده اند بجای استفاده از ابزار نظارت برای جلوگیری از سو استفاده های احتمالی، خود به موضوعات فساد دامن می زنند و با فشار گسترده به وزرا و مدیران ارشد سعی در گماردن افراد معتمد خود در صنایع مختلف کشور از جمله صنعت پتروشیمی بر می آیند.

به گزارش نفیرنفت | خبرگزاری صنعت نفت ایران؛ نوروز زاده معاون سابق وزیر نفت در امور پتروشیمی در گفتگویی مفصل به موضوعاتی مانند فشار نمایندگان مجلس برای انتصاب نزدیکانشان در صنعت پتروشیمی پرداخته است.

او که با نفت ما گفتگو کرده گفته است: صنعت پتروشیمی حدود ۷۰ ملیون تن تولید دارد که حدود ۱۸ میلیارد دلار برای کشور ارز آوری دارد. بعبارتی اگر نفت را بشکه ای ۶۰ دلار حساب و بفرض روزانه ۲ و نیم میلیون بشکه نفت تولید و صادر کنیم در ۳۶۵ روز سال، تقریبا حدود ۵۵ میلیارد دلار براورد می شود!

او در بخش هایی از صحبت های خود به لابی برخی مدیران و نمایندگان برای کسب کرسی های مدیریتی اشاره کرده و گفته است: متوجه شدیم مدیری که در راهروهای مجلس بالا و پایین می رود به دنبال تثبیت خودش است او باید روی صندلی خودش بنشیند تا مردم به او مراجعه کنند نه اینکه برود مجلس!من بعد از ۲۰ سال متوجه شدم.

نوروز زاده اضافه کرده این موضوع متاسفانه بشدت اپیدمی و جامعه مدیریتی کشور به آن مبتلا شده و بعبارتی دیگر، یک روش شده است. در واقع از دولت آقای احمدی نژاد شروع شد. بنده در دولت هفتم نماینده بودم که سه سال از این دوره در دولت آقای احمدی نژاد بود. قبلاً هم نمایندگان با دستگاه های اجرایی لابی می کردند اما استقلال نسبی را وزرا داشتند چنانچه یک نماینده، یک انسان تحصیل کرده فهیم و کارشناس را معرفی کند اشکالی ندارد. اما اگر بیاید و اصرار کند و ارتباطی هم بین شغل و شاغل وجود نداشته باشد وضعیت اینطور بد می شود.

او ادامه داده علت اصلی اینکه عمر مدیریتم طولانی نبود مقاومت بنده بود. من یک شوخی کنم؛ زمانی که مجلس بودیم از صحن که خارج می شدیم همه مدیران را می دیدیم جیب ما پر بود از نامه های مردم و تحویلشان می ‌دادیم و آنها دستورات را می دادند. یعنی مثلاً در ۱۵ و یا ۲۰ روز یکدفعه یک مدیر را می دیدیم اینطور نبود که نبینیم اگر هم نمی دیدیم دفترکارشان می ‌رفتیم. با خودمان می ‌گفتیم آدم های خوبی هم هستند که زحمت ما را کم می کشند. بعد که ما خودمان مدیر شدیم متوجه شدیم مدیری که در راهروهای مجلس بالا و پایین می رود به دنبال تثبیت خودش است او باید روی صندلی خودش بنشیند تا مردم به او مراجعه کنند نه اینکه برود مجلس!من بعد از ۲۰ سال متوجه شدم.