چالش‌های کانتینرهای کشتیرانی موجب رکود در مسیرهای آربیتراژ برای محصولات پتروشیمی شد
به گزارش نفیرنفت | شبکه خبری صنعت نفت ایران؛ علیرغم شناور بودن نرخ‌های باربری در بیشترین میزان‌های خود در چندین سال اخیر، فاصله قیمتی زیاد غرب به شرق یک سری از محصولات، به خصوص محصولات فلزات و پتروشیمی، به راحتی می‌تواند هزینه‌های کانتینرهای باربری را پوشش دهد، اما فعالیت‌های تجاری به واسطه ریسک دیرکرد کشتیرانی بسیار راکد است.
بعد از این‌که در نیمه اول سال جاری، بازار آمریکا با کاهش شدید واردات فروسیلیکان رو در رو شد، و واحد تولیدی داخلی این محصول بعد از مدتی تعطیلی فعالیت خود را مجدداً از اواسط سال از سر گرفت، این محصول در آمریکا در سه ماهه سوم سال با میزان‌های بالاتری نسبت به آسیا معامله می‌شد.
بگفته منابع بازار، همزمان با بهبود وضعیت اقتصادی از قرنطینه‌های پاندمی در سال ۲۰۲۰، چندین کارخانه فولاد، قدرت و سرعت بهبود تقاضا را دست کم گرفته بودند. عرضه‌کنندگان نیز غافلگیر شده و تلاش کردند تا برای تامین سیر صعودی تقاضای نقدی از سوی کارخانه‌های فولاد فروسیلیکان وارد کنند، زیرا این شرکت‌ها برای قراردادهای بلندمدت خود با کمبود خوراک مواجه بودند.
یکی از تاجران گفت: «یکی از شرکت‌های فولادی که در طی قرنطینه‌های سال گذشته تعطیل کرده و در سه ماهه دوم سال جاری فعالیت خود را از سر گرفته بود، در ماه ژوئن سفارش فروسیلیکان به من داد. در آن زمان قیمت کانتینرهای باربری از مالزی به سواحل شرقی آمریکا در میزان ۱۶۰۰۰ دلار در هر کانتینر ۲۰ فوتی قرار داشت، اما مسئله اصلی نبود هیچ‌گونه تضمینی برای زمان دسترسی‌پذیری به کانتینرها و زمان تحویل محموله‌ها در آمریکا بود.»
این تاجر اضافه کرد: «نرخ باربری ایرادی نداشت، مسئله اصلی این بود که نمی‌دانستیم این ۱۰ کانتینر چه زمانی به آمریکا خواهند رسید. با وجود فاصله قیمتی میان آمریکا و آسیا، خرید محموله‌ها برای ما صرفه داشت، اما هزینه آن بی‌خبری از زمان تحویل کانتینرها بود.»
یکی از تولیدکنندگان گفت که این برتری قیمتی در آمریکا در شرایط معمول باید پنجره آربیتراژ واردات را باز می‌کرد.
این تولیدکننده گفت: «کانتینرهای باربری شرایط واردات را غیر ممکن کرد، و باید به این حقیقت اشاره داشت که بازار فروسیلیکان آمریکا معمولاً بازار غیر نقدی است، اگرچه این امر در بازار سال جاری صدق نمی‌کند. تاجران نمی‌توانستند این ریسک را بپذیرند که محموله‌های آن‌ها بسیار دیرتر از زمان برنامه‌ریزی شده به دست آن‌ها برسد – چه اتفاقی می‌افتاد اگر در زمان رسیدن کانتینرها دیگر تقاضایی وجود نداشت؟»
این تولیدکننده گفت، تولیدکنندگان در روسیه و مالزی ترجیح می‌دهند محصولات فروسیلیکان خود را به آسیا بفرستند زیرا زمان ارسال آن بسیار کم‌تر است. «اگر محصولات خود را به آسیا بفرستید در طی دو ماه پول خود را دریافت می‌کنید، درحالی‌که اگر محموله‌های خود را به آمریکا بفرستید، در طی ۵ تا ۶ ماه پول به دست شما می‌رسد.»
ریسک شرایط اف‌او‌بی
تاجر دوم گفت در چندین موقعیت در طی سال جاری تلاش کرده تا از برزیل به آمریکا فروسیلیکان وارد کند. این تاجر گفت: «هر بار آن‌ها گفتند تمام محموله‌های خود را تا سه ماهه چهارم فروخته‌اند. سپس زمانی که یکی از آن‌ها مایل بود معامله‌ای انجام دهد، فقط شرایط اف‌او‌بی را پیشنهاد می‌کردند، و ریسک و مسئولیت رزرو کانتینرهای باربری را بر گردن ما می‌گذاشتند.»
حالا که قیمت‌های فروسیلیکان آسیا در طی دو هفته گذشته افزایش یافته است، درها به روی فرصت وارداتی فروسیلیکان آمریکا بسته شده است.
داده‌های پلتس نشان داد، قیمت‌های (سی‌آی‌اف) ژاپن از ۲۶۱۰ تا ۲۶۶۰ دلار در هر تن در ۲۲ سپتامبر، و ۴۰۰۰ تا ۴۳۰۰ دلار در هر تن در ۲۹ سپتامبر به ۴۵۰۰ تا ۴۷۰۰ دلار در هر تن در ۶ اکتبر رسیده است.
قیمت‌ها در آمریکا از ۲.۲۴ تا ۲.۲۵ دلار در هر پوند در ۲۲ سپتامبر و ۲.۶۵ تا ۲.۷۵ دلار در هر پوند در ۲۹ سپتامبر، به ۲.۸۰ تا ۲.۹۰ دلار در هر پوند (۶۱۷۴ دلار تا ۶۳۹۴ دلار در هر تن) (شامل مالیات) رسیدند.
با وجود نرخ‌های بالای باربری، شامل افزایش قیمت‌های مسیر آسیا به سواحل شرقی آمریکا تا میزان ۲۵۰۰۰ دلار در هر کانتینر ۲۰ فوتی، قیمت نهایی فروسیلیکان آسیایی در آمریکا در حدود ۵۷۳۸ دلار در هر تن تخمین زده شده که برای تحریک تولیدکنندگان آسیایی برای فروش به آمریکا بسیار رقم اندکی است.
در نتیجه سیاست‌های کاهش مصرف انرژی برای برآورده کردن اهداف سختگیرانه جدید آلودگی، قیمت‌های آسیایی به دلیل کاهش تولیدات افزایش یافته است. بگفته منابع بازار، الکتریسیته ۶۰ درصد از هزینه تولید فروسیلیکان را تشکیل می‌دهد.
رکود آربیتراژ پلی‌اتیلن سبک آسیا – اروپا
آربیتراژ میان پلی‌اتیلن سبک شمال غرب اروپا (اف‌دی) و پلی‌اتیلن سبک آسیا (سی‌اف‌آر خاور دور) در طی بازه مارس تا اوسط سپتامبر باز بود. در اوج خود در یک ژوئن، فاصله قیمتی بعد از احتساب هزینه‌های باربری برای کیسه‌های بزرگ در میزان ۹۵۹.۵۱ دلار در هر تن قرار گرفت.
در آن زمان، قیمت‌های پلی‌اتیلن سبک شمال غرب اروپا در میزان (اف‌دی) ۲.۱۶۰ یورو در هر تن یا ۲۶۳۹.۳۰ دلار در هر تن، و قیمت‌های پلی‌اتیلن سبک خاور دور (سی‌اف‌آر) در میزان ۱۱۹۰ دلار در هر تن ارزیابی می‌شد، که فاصله قیمتی را به میزان ۱۴۴۹.۳۰ دلار در هر تن می‌رساند، درحالی‌که نرخ باربری شمال آسیا به قاره شمالی در میزان ۱۲۰۰۰ دلار در هر کانتینر ۴۰ فوتی بود.
در هر کانتینر ۴۰ فوتی ۲۴ تا ۲۵ تن پلی‌اتیلن سبک در کیسه‌های بزرگ و ۱۸ تا ۲۰ تن در کیسه‌های کوچک جای می‌گیرد، که نرخ باربری کیسه‌های بزرگ (دلار در هر تن) را در میزان ۴۸۹.۸۰ دلار در هر تن و نرخ باربری کیسه‌های کوچک را در میزان ۶۳۱.۵۸ دلار در هر تن قرار می‌دهد – که هر دو زیر میزان ۱۴۴۹.۳۰ دلار در هر تن فاصله قیمتی محصولات هستند.
اگرچه منابع بازار اشاره داشتند که فعالیت بازار محدود است. یکی از تاجران پلی‌اتیلن گفت: «مشکل اصلی ما این است که نمی‌دانیم جهت نرخ‌ها به کدام سمت است.»
درحالی‌که اعتبار برنامه شرکت‌های کشتیرانی یکی از فاکتورهای اساسی است، دلیل دیگر می‌تواند نبود روابط تجاری میان مناطق باشد، زیرا این مسیر تجاری، مسیر معمولی نیست.
یکی دیگر از تاجران پلی‌اتیلن اروپایی گفت: «در مجموع دیکردهای بسیاری رخ می‌دهد. شرایط با وجود نرخ‌های بالای باربری، محدودیت دسترسی‌پذیری کانتینرها و حضور کانتینرها در بندرهای اشتباهی عواملی هستند که باعث دیکرد کشتی‌ها می‌شوند.»
در حال حاضر پنجره آربیتراژ میان این دو منطقه علیرغم فاصله قیمتی نسبتاً بالا میان این مناطق در مقایسه با سطوح تاریخی، به دلیل هزینه‌های بالای باربری بسته است.
معامله‌کنندگان بازار پلیمر اروپا مکرراً اظهار داشته‌اند که نرخ‌های باربری، تردیدها در مورد زمان تحویل بار و محدودیت فضای کانتینرها موانعی در جریان پلاستیک از آسیا به اروپا هستند، و این امر حتی در بازارهایی مانند آکریلونیتریل بوتادین استایرن که بازار اروپا در سال‌های اخیر نسبت به جریان آن از آسیا برای حفظ تعادل خود وابسته بوده نیز صدق می‌کند.