به گزارش نفیرنفت | شبکه خبری صنعت نفت ایران؛ یادداشت – این روزها صنعت پتروشیمی را باید خط مقدم جنگ اقتصادی دانست، جنگی که مستقیما به نرخ ارز، کالا، معیشت و وضعیت کشور ارتباط مستقیم دارد.

با اشاره به این موضوع و یادآوری شرایط سخت تحریم‌‌های طاقت فرسا که حتی اجازه ارائه خدمات توسط لایسنسورها به شرکت‌های پتروشیمی ایران را نمی‌دهد، می‌بایست خط مقدم جبهه اقتصادی را با دانش فنی و هرآنچه در کشور در دسترس است به نوعی اداره کرد تا حداقل نیازهای اقتصادی توسط این صنعت با مخاطرات مواجه نشود.

صنعت پتروشیمی ایران برای ده‌ها هزار نفر به صورت مستقیم و برای صدها هزار نفر و حتی شاید میلیون‌نفر به صورت غیر مستقیم منابع معیشت و زندگی ایجاد کرده است. (از صنایع پایین دستی تا خدمات مرتبط صنعتی و غیرصنعتی)

از سویی صنایع بزرگی که در مجاورت با جامعه شکل گرفته‌اند موظفند در کنار توسعه صنعتی، به توسعه فرهنگی و زیرساختی جامعه پیرامون خود توجه ویژه داشته باشند و حتی برای جوانان چه به صورت مستقیم و چه غیرمستقیم کمک‌های شغلی و حمایتی ایجاد نمایند.

در واقع یک صنعت پیشرفته و سود‌ده و البته صنعت پتروشیمی در کشور می‌بایست ابتدا از طریق دانش و تخصص، سپس تولید و فروش مناسب با نقش خود و پس از آن حمایت از جامعه پیرامون، نقش خود را ایفا کند.

در انتصابات اخیر نیز نخست بر اصل تخصص و شایسته سالاری که ارتباط مستقیم با نحوه اداره مجموعه‌ها و در نهایت منافع ملی دارد، توجه – سپس به افرادی که در شرکت‌ها سابقه‌ی شناخت به جامعه پیرامون شناخت داشته‌اند توجه شده است.

لذا می‌توان انتصابات را در دو بعد ملی و محلی بررسی و نتیجه حاصل کرد، که مدیرانی که هم شناخت به منطقه و هم شناخت به مجموعه‌های صنعتی تحت امر خود دارند، قطعا می‌توانند هم صنایع پر اهمیت ملی را به بهترین شکل اداره کنند و هم درکنار موفقیت در سودآوری و ارز آوری به جامعه پیرامون خود توجه کنند. توجهی که چه در توسعه‌ی زیرساختی و فرهنگی و چه در ایجاد شغل به صورت مستقیم و غیر مستقیم می‌تواند نقش بسزایی داشته باشد.

نقش فعالین و دلسوزان جامعه‌های پیرامون نیز قطعا در گام نخست، حمایت از توسعه و ارزش‌آفرینی صنعت پتروشیمی با نگاه ملی و سپس هدایت و مشاورت نقش برجسته صنایع در توسعه جامعه پیرامون است.